Powerade #1 Dolsk w cieniu tragedii

Sobota, 10 kwietnia 2010 · dodano: 12.04.2010 | Komentarze 7

Pogoda koszmarna, choć od rana nie padało. Było zimno i wiał nieciekawy wiatr.
Po przyjeździe rozstawiliśmy namiocik. Rowery Rybczyński-S.Oliver pokazało się braci kolarskiej.
Szybko poleciałem do biura zawodów, by zarejestrować się i uiścić opłatę startową i za numer. Poszło nawet szybko, a numer niewiele różni się od ubiegłorocznego. Teraz to 1145, rok temu 1105.
Przygotowania do startu zakłóciły niepokojące wieści. Niestety zostały potwierdzone. Katastrofa prezydenckiego samolotu i informacje o śmierci Prezydenta i osób mu towarzyszących rozwiały radosną, sportową atmosferę.
Mały rozjeździk, w czasie którego mijałem Maję Włoszczowską. Odnalazłem też Paulinę z BikeStats ;) (bardzo się cieszę iż się udało). Z Markiem też udało się chwilę porozmawiać.
W boksie dołączyła do mnie Gigi, zatem nie startowałem "sam".
Chwila ciszy dla uczczenia pamięci zmarłych w katastrofie i startujemy.
Przepychałem się do przodu, ale jak zwykle mało agresywnie. Straciłem na tym trochę czasu, muszę nauczyć się ostrzej przeć naprzód w tym tłumie, lub też szybciej ustawiać się w boksie ;p
Kilka km po starcie minąłem leżącą w kraksie Joasię Jabłczyńską, biedna pewnie nie kontynuowała jazdy, odniesiona kontuzja sprawiła jej spory ból, o czym świadczył grymas na jej twarzy. W dalszych odcinkach mijałem kolejne kraksy i dramaty znajomych. Jarek przykładowo złapał kapcia i stracił szansę na dobre miejsce. Gdy go mijałem zagrzewał mnie jednak do walki. Podobnie Jacek (JPbike), on z kolei zaliczył zderzenie z innym bikerem i wywrotkę.
Parłem do przodu. Generalnie ile fabryka dała. Przeskakiwałem z grupki do grupki, może męczyłem się, ale przynajmniej zyskiwałem pozycje.
Bufety odpuszczałem, miałem ze sobą dwa batony, które w odpowiednich momentach spokojnie udało mi się zjeść. Napojów w bidonach też nie zabrakło.
Straszne były opady deszczu i nawet gradobicie. Ale trzeba było jechać bez względu na warunki.
Trasa choć płaska była wymagająca, nie wolno było odpuszczać. Cały czas trzeba było kręcić.
Forma niby nie jest zła, ale powinno być znacznie lepiej.
Ostateczny rezultat 243 miejsce w OPEN i 104 w M2. Do zwycięzcy straciłem ponad 33 minuty. To jednak za dużo.
Na pocieszenie mogłem oglądać na podium znajomych - Gigi Triumfującą na MINI K2, Paulinę na drugim miejscu w MEGA K3, no i Mateusza, który zajął trzecią lokatę w MEGA M2. Z osób które znam dobre wyniki mieli też Dotka z BikeStats, Pan Grzesiu Napierała i Wojtek z AGRO Team.
Po powrocie do domu byłem zmęczony, bardzo zmęczony i nadal wyziębnięty. Ale jakoś doszedłem do siebie.
Wiem, że wpis nie jest najlepszym, ale pisałem jak leci, mam nadzieję, że dało się go czytać i nie usnąć ;p